Loong weekend means nothing to me

Four days of no school sounds good, isnt? But it will not be as good as it sounds if you have loads of school work to finish and meeting up deadlines is not fun at all. I can lose my sanity because of this. We have to make prototype of a chair, I have to deal with group works again (the thing here is, i dont want the way we group ourselves because I always feel rejected. You know... the usual "whose group is willing to accept me" scenario is always my case. sad), I joined two competitions in school - well, one is required and one is optional, Reports and plates etc. etc. This is so tiring... But instead of ranting the whole weekend I will just do my thing and finish all things that need to be accomplished.

Despite all these, I am still a human being who needs social interaction with my family and friends. No, I dont live my life in school and house only. Not that it's not good but I just find it boring, ok? Im really trying to balance my life right now. Juggling my time in acads, choir (since we are celebrating our 20th anniversary and we are preparing for the upcoming concert that we plan to organize... hoping for this to be successful), my social life - you know the usual gimmick with friends and time for myself. All of these are in my list on how to somehow stabilize my life. Given that I have a long list of things I need to do, it seems to me that this LONG WEEKEND IS NOT ENOUGH. It's already monday and I haven't finished half of what's on my list for this weekend. What's up for that. That is why Im thinking of pulling an all-nighter tonight and tomorrow to finish everything! GOOD LUCK TO ME!

Anyway, I would still have to visit my friend's house to take pictures of their interior. This is for our group report that is set to kick-off my school activity for this short but tiring week. I AM WISHING THAT I'LL BE ABLE TO SURVIVE UNTIL FRIDAY! :) WOOT! :)


Practicing photography. Prestige's foyer - within emerald street Ortigas Ave. We visited this place since I'm in charge of designing the stage for the upcoming anniversary party! :)

Salamat at Biyernes na naman!

Sabi nila, kailangan daw pagpahingahin ang katawan pa minsan minsan. Paminsan-minsan? Ano nga ba ang ibig sabihin kapag sinabi natin ang salitang ito? Kung ako ang tatanungin, paminsan-minsan sa akin ay 'once a week - at least!' Ganyan ako mag-gantimpala sa aking katawan sa pagod na kanyang dinadanas sa linggu-linggong pagharap sa drafting table at pakikinig-kuno sa aking mga propesor. Para bang hinahanap hanap ng aking katawan ang sarap ng labas at ang ginhawa na nadadama sa paglayo sa lugar na nagpapaalala sa akin ng salitang 'stress'.

Sa linggu-linggo kong pag-labas at pag-alpas sa kawalan ng siyudad ay siya namang pagkaubos ng aking kayamanan. Pera ang nawawala o nababawasan sa akin. Siyempre kapag ako ay lalabas kailangan may pera akong hawak upang matustusan ko ang anumang kagustuhan ng aking tiyan (minsan pati ang aking mga mata). Gumagastos ako ng hanggang 500 daan upang maging masaya sa tuwing ako ay lalabas. Sapat na yun upang bigyan ng pansin ang katawan kong uhaw sa kasiyahan. Nanunuod ako ng mga palabas sa teatro o mga films na pinapalabas sa UP film institute. Hindi na masama para sa isang paghahanap ng aliw tuwing Biyernes. At least napupulutan ko pa ito ng mga aral. Pakatapos nito ay lalabas kami ng aking mga kaibigan upang kumain ng gabihan o dinner (sosyal!) sa anumang kainan na makita namin. Mas gusto namin ang restoran na hindi pa namin napupuntahan. Minsan, kapag busog ang aming mga pitaka eh kaya naming magwaldas para sa pagkain. Hindi naman namin ito laging ginagawa. Hindi linggu-linggo.



Hindi natatapos ang aming gabi sa panunuod ng magagandang play sa teatro o films, o di naman kaya'y sa mga restoran na aming pinagkakainan. Hindi ito natatapos sa tawanan, halakhakan o pagsususnog ng oras sa kung ano pa mang bagay. Lagi kong inaasam at inaantay ang pagbibigay ng aming opinyon sa mga usaping bayan at mga usapin na masasabi kong kaapeapekto sa aming estado ngayon. Ito yung hindi mababayaran ng 500 daan kong ginagastos sa linggu-linggo kong paglabas. Hindi matutumbasan ang mga aral na naririnig ko sa aking mga kaibigan sa tuwing kami ay magpapalitan ngmga opinyon ukol sa mga iba't ibang usapin. Ito, higit sa lahat, ang lagi kong hinihintay sa tuwing sasapit ang biyernes.


Kaya naman higit kong hinihintay ang pagsapit ng susunod na biyernes kasama ang aking mga kaibigan! :)

See you on Friday, Guys! :)